donderdag 24 november 2011

Bond, Dick Bond.



De jongeren onder ons kennen Dick Bond als de zanger/gitarist van “Plaice”. Hij is indirect vernoemd naar zijn overgrootvader Dirk Bond (de Sportkous). De Sportkous kreeg veel nakomelingen die Dick heetten en die wij allemaal kennen of hebben gekend. Om er maar eens een paar te noemen: de voetballers Dick Maurer (Kick), Dick Bond (Sport) en Dick Sier (Kits). In de muziek Dick Bond (Bub), een van de zangers en gitarist bij de “Spoetnik Boys”. Zijn zusje Lida Bond zong met George Baker de wereldhit “Una Paloma Blanca” waar maar liefst 9 miljoen exemplaren van zijn verkocht. Zij is de enige Volendammer die in Amerika nummer één heeft gestaan.
Dan is er nog Dick Bond, zoon van Thijs Bond, die alleen de ouderen onder ons nog kennen. Hij is eind jaren vijftig vertrokken naar Utrecht waar hij kapper was. Hij zal nu 80 zijn en is nog onder de levenden. Dick van Thijs speelde trompet en met een dienstkameraad uit Utrecht, die pianist was, begon hij in 1954 een band. Zij speelden dansmuziek maar hun hart ging uit naar de jazz. Op de schuiftrombone speelde niemand minder dan Hein Tol, de vader van Tol & Tol. De saxofoon werd bespeeld door Kees Zwarthoed (Kirrie). Mijn broer Niek de Wit was de drummer. Dick maakte ook zelf jazznummers en die speelde hij dan voor in de kapperszaak van mijn broer.
Ze oefenden meestal op het podium van het meisjesgebouw. Ik was een jaar of tien en mocht dan mee en tilde het bekken van het drumstel. Ik luisterde naar de muziek en keek af en toe door de spleet van het doek voor het podium. Dan zag ik de meiden die daar hun ontspanningsavond hadden dansen op die muziek. Achter de coulissen stond een theekist-bas met één snaar. Ik kon het niet laten om zachtjes mee te spelen op die bas. Dat klonk blijkbaar wel goed want ze hebben nooit gezegd dat ik daarmee moest stoppen.
Ze heetten “The Perdidos” en ze moesten in die tijd concurreren met “De Volendammer Boys” die soortgelijke muziek speelden met trompettist Bruin Schilder (Schel).
Een jaar of 10 geleden zat ik op een avond te zappen en zag tot mijn grote verrassing het liedje “Perdido” wat hun herkenningsmelodie was, voorbij komen. Hier gezongen door een nog jonge Sarah Vaughan, een heel bekende jazz-zangeres uit de jaren vijftig. Deze versie wil ik jullie graag laten horen.

dinsdag 15 november 2011

Onsterfelijk



Jan Koning, geboren in 1873 en gestorven in 1958 was een bekend dorpsfiguur.
Hij is 84 jaar geworden. Hij was vrijgezel en woonde in een klein huisje onder aan de dijk, waar nu restaurant Lotje is. Verscholen achter de grote gasketel die daar toen stond leefde hij een eenvoudig leven. Ik heb hem nog gekend als oude man die dagelijks een prakje eten kreeg van zijn buren, de familie Bond (de Kaan) die boven aan de dijk woonde. Hij stierf kort nadat hij in het oudemannenhuis was opgenomen. Deze simpele vissersknecht zal dankzij YouTube nooit worden vergeten.
Honderd jaar na zijn geboorte was er in Volendam een band die zijn bijnaam als naam van de band koos. In 1973 bracht "Jen Rog" want zo heetten zij, hun tweede single uit. Hun eerste single "Devlish Mary" was een bescheiden hit geworden en de verwachtingen waren hoog gespannen. Deze plaat moest zorgen voor de grote doorbraak. Het lied was geschreven door zanger Theo van Scherpenseel. De band bestond verder uit gitarist Jaap Schilder (de Witte), drummer Martin Veerman (Poesie) en bassist Peter Bergen.
Op de hoes van de plaat zitten zij op een grote Amerikaanse slee. Met deze auto reden zij naar hun optredens door heel Nederland. Met aanhanger, waarin de versterkers en muziekinstrumenten werden vervoerd, zoefde chauffeur Peter Bergen rustig 140 over de afsluitdijk. Wel Amerikaanse mijlen per uur natuurlijk, maximum snelheid bestond nog niet. Aan deze comfortabele manier van reizen hing wel een prijskaartje, want een groot deel van de gage ging op aan benzine.
"So Long Ago" bracht niet de gehoopte doorbraak, aan het liedje lag het niet. Dit is nog steeds een van de mooiste liedjes uit de palingpop geschiedenis. Het staat ook hoog genoteerd in de Volendammer top 100. Dankzij dit lied en de band Jen Rog is de bijnaam van Jan Koning onsterfelijk geworden.