Veerman de Koster

 

 

Piet Veerman of Piet de Koster zoals wij hem noemen was enigst kind van Marie van de Koster en Piet van de Jozef. Daardoor was bij Piet thuis nog wel een plekje vrij voor de Cats om te oefenen. Moeder Marie was vrijwel doof, dus die had er weinig last van. Ze oefenden daar vaak met onversterkte gitaren, zo hebben ze hun samenzang goed kunnen ontwikkelen.

De Cats probeerden nooit de covers die ze speelden te imiteren. Hoewel Piet een goede acteur en imitator was en iedereen na kon doen, speelden ze de nummers op hun eigen manier. Waardoor ze al vroeg een eigen stijl hadden. Een ander sterk punt was dat ze twee zangers hadden: Kees voor de rock en beat nummers en Piet voor de rhythm and blues en de soulmuziek.

Wat ook eens gezegd moet worden is dat Piet naast een hele goede zanger ook een uitstekend gitarist is. Hij was jarenlang de solo-gitarist bij de Cats en was in die tijd de beste van het dorp. Later werden ze op het podium ondersteund door Evert-Jan Veerman (Jash) op gitaar en Jan Keizer (de wiskundeleraar) op keyboard, waardoor Piet z'n handen vrij had voor zijn karakteristieke performance.

Toen ze in 1970 de LP "Take Me With You" opnamen was door de producer de Nederlandse gitaarpionier Dick Visser ingehuurd. Dick was leraar aan het conservatorium van Utrecht en was regelmatig op tv te zien en te horen.

Piet moest het intro en de solo van "Where Have I Been Wrong" voorspelen. Toen Dick Visser het had gehoord zei hij: Waarom doe je het zelf niet, je speelt het beter dan ik. Dus kunnen we nu nog genieten van het virtuoze gitaarspel van Piet de Koster in dit nummer waarvan de compositie overigens ook op zijn naam staat.

Zoveel? Ja, zoveel!

 

 

Van de week heb ik het boekje "Volendam Song- & Stripboek gelezen. En ik moet zeggen wat er in staat klopt aardig. Het gaat voornamelijk over de grote artiesten die veel hits hebben gescoord. Op bladzijde 10 worden ook een aantal willekeurige minder bekende bandjes en artiesten genoemd. Ik heb de moeite genomen om ze te tellen en kom aan 50 bandjes en 12 solo-artiesten of duo's. Zoveel? Denk je dan, het lijkt Den Haag wel.
Met excuses aan degenen die we zijn vergeten, staat er onder. En inderdaad ik mis er nog wel een paar. Dus ben ik eens gaan kijken op "volendamwebtv.nl" welke bands daar de laatste 5 jaar gefilmd zijn en niet in het lijstje staan. Ik vond er nóg 63! Ga d'r even voor zitten, hier volgen de namen:

Great Sin, Friday Night, No Further Details, Charming Pigs, Shy Mary, Lupo, Elementric, Trots, Brown Leg, AlascA, Swingfellas, Mystico, Flegmatieke Zonderlingen, Hot Ziggety, Gringos, Mothers Milk, Lights On, Oh!, For Sale, Renovatio, Stikkend Lampie, Saboe Experience, Royal Flush, KC Cashband, Jerigo, Since Wednesday, Gossip Stones, Bloody Fingers, JC & the Mailers, Walking Miles, Jane Says, J-nius, Outlaw, Devotion, Fix, Plaice, Lefesta, Tha Void, Blinded Light, Strings, White Garden, Granny's Attic, White Wankers, Zully, Caught in the Crossfire, Fuzzles, Yellow Van, Captain Tildo, Nazca, Funkaholic, Blanco, Black Roses, Highstreet Honey's, Well Voted, Dumbstruck, Ska 3, Complaining Bitches, Get Back Live, Brand Needles, Dandelion, Dance Commanders, Standby en Vicious Fishes.

Is dat alles? Nee nog lang niet. Wat denk je van de kermis cd's en bandjes die niet zijn gefilmd. Zoals: My Clueless Friend, Frame, Mozaique, Peanut Crisp, Gat in de markt band, Gepǿpel, Mon Amour enzovoort. We moeten constateren dat het aantal bandjes in Volendam niet te tellen is. Zoveel? Ja, zoveel!

Het liedje wat hier bij hoort moet zijn "Jukebox" van the Cats, waar het allemaal mee is begonnen. Maar ik heb toch gekozen voor het origineel van Gene Pitney, "If I Didn't Have A Dime".

Kermisplaat

Iedere kermis heeft wel een speciaal lied dat aan die kermis verbonden is. Dat liedje hoor je overal dat jaar en iedereen zingt het mee. Jaren later weet je nog precies: dat was die kermis met "As me stoepie moar skôn is". Of wat langer geleden: de kermis van "It's All Over Now".
Als kleine jongen stond ik met m'n neus tegen het raam gedrukt bij het café van Jop als daar Dicky Kaart speelde met z'n broer Ray. Zij waren trombonist en trompettist van de Duch Swing College Band en speelden gewoon op kermis in een Volendams café. In die tijd speelden er live bandjes in de cafés, later kwamen de jukeboxen en kon je je eigen kermismuziek draaien. Ook dat raakte weer over, want de barkeepers gingen platen en bandjes draaien met kermismuziek erop. In bar de Molen hadden wij wel enige invloed op de muziekkeuze, zo herinner ik mij nog een kermis met "Like A Rolling Stone" van Bob Dylan die net een week uit was. Dat moet in 1965 geweest zijn. Dat was ook de kermis dat we voor het eerst verkleed waren. We hadden allemaal een ketelpak aangetrokken en ik een stofjas. Jan Sam, een van de obers van de Molen zag ons in de verte aankomen op de dijk en stuurde alle vreemdelui naar buiten met als smoes dat er geveegd moest worden. Zo konden wij bezit nemen van een lege bar en daar ons kermisgeld verteren.
Ik vond de kermissen met jukebox-muziek de mooiste, maar dat lag hem waarschijnlijk aan mijn leeftijd toen.
Ik was 15 en in de kelder van café Jaap de Bok stond een jukebox met het nummer "Three Steps To Heaven" van Eddie Cochran. Dat was mijn kermisplaat van het jaar 1960. Ik ben altijd fan van Eddie Cochran gebleven en ik heb alle opnames die hij ooit gemaakt heeft op m'n computer staan. Daar luister ik nu naar terwijl ik dit verhaaltje schrijf .