Langharig tuig

De Beatles hadden nog geen lang haar, toen zij in 1963 hier bekend werden.

Zij hadden het wel in een pony naar voren gekamd.

In de kranten werd dat lang haar genoemd, om maar iets negatiefs te kunnen noemen.

Want hun muziek was natuurlijk helemaal niks in de ogen van de pers.

Als reactie lieten vele jonge popmuzikanten en hun fans het haar groeien.

Toen de Rolling Stones even later bekend werden, hadden die al een beetje langer haar.

Zij werden in de Nederlandse pers “de verschrikkelijke sneeuwmannen" genoemd.

Jongens met lang haar waren volgens de volwassenen, vrouwelijk, vies en werkschuw.

Je kon met lang haar immers niet werken. Dat vrouwen dat al eeuwen deden dat telde niet want mannen werkten en vrouwen rommelden maar wat aan, vond men.

De emancipatie van vrouwen kwam pas in de jaren zeventig goed op gang.

Wanneer je de eerste foto's van de Rolling Stones bekijkt, hebben ze steevast gewassen haren en nieuwe kleren.

Jongens werden van school gestuurd vanwege hun lange haar. Een kantoorbaantje of in een winkel kon je wel vergeten. In de bouw waren ze niet zo kleinzielig, dus de langharigen in Volendam waren meestal hardwerkende bouwvakkers.

Harmen Veerman (poesie), de zanger van de Leftside, liet ook zijn haar groeien.

Maar vanwege zijn krullenkop groeide dat vooral omhoog en opzij.

Een plaatselijke dameskapper wilde het wel proberen te ontkroezen.

Die gebruikte blijkbaar te veel of te sterk goedje, want na de behandeling braken bijna alle haren af op 2 cm lengte. Dat was een ramp voor een popzanger in die tijd.

Er was ook het verhaal van Henry Runderkamp, (Ennie Worst van het Winkeltje).

Zijn vader zou toen Henry sliep zijn haar hebben geknipt en als wraak heeft Henry toen de broekspijpen van pa z'n zondagse pak afgeknipt.

Of dit echt is gebeurd, ik weet het niet.

De eerste band met echt lang haar waren de Pretty Things. Zij hadden een grote hit met "Roadrunner". Dat ze wel wat konden kun je horen in het liedje "I Can Never Say".